تاریخچه تای چی
توضیحات جناب آقای پویان مشیری درباره تاریخچه تای چی
با ورق خوردن تاریخ کهن چین، نام “تای چی” به عنوان یکی از قدیمی ترین ورزش ها، همچنین به عنوان یکی از میراث های جهانی چهل و دوگانه چین همواره به چشم می خورد. تای چی آمیزه ای از فلسفه قطبینگی(یا همان تای چی) و یین و یانگ(阴阳yīnyáng) است که هر دوی آنها ریشه در فلسفه کنفوسیوس و مکتب دائو (道教dàojiào)دارند. علاوه بر این دو عنصر اصلی، رگه هایی از شاخه نیرو شناسی طب چینی و۵ عنصر ای چینگ (易经yì jīng) نیز در آن یافت می شود.
در سال۱۹۴۹، انجمن ورزشی چین، تای چی را به عنوان ورزشی با کاربردهای نمایشی، آمادگی جسمانی و مسابقاتی برگزید. این ورزش اصیل به طور کلی به سه دسته تقسیم میشود:
(太极操tàijí cāo)
این سبک خیلی شناخته شده نیست و مربوط به بخش آمادگی جسمانی است.
تای چی چوان(太极拳Tàijí quán)
کاربرد نمایشی و مسابقاتی دارد.
تای چی توئی شو(太极推手tàijí tuīshǒu)
این سبک مربوط به بخش مسابقاتی رزمی است اما خود توئی شو (推手tuīshǒu) به تنهایی رزمی نبوده و بیشتر حالت کشتی گرفتن دارد که تا حدودی شبیه به کشتی با چوخه ایران است؛
بدین صورت که دو ورزشکار در مقابل یکدیگر می ایستند، یک پا در جلو و پای دیگر عقب تر قرار می گیرد؛ دست ها و پاهای طرفین مماس یکدیگر قرار می گیرند و طرفین بدون جدا شدن از یکدیگر، تنها به وسیله اعمال نیرو یا کنار کشیدن از نیروی وارده حریف، تعادل یکدیگر را بر هم می زنند.
تای چی سبک های بیشماری دارد اما در میان آنها پنج سبک به عنوان سبک های اصلی شناخته می شوند:
چن(陈氏Chén shì)
یانگ (杨氏yáng shì)
وو(武氏Wǔshì)
وو (吴氏wú shì)
سون (孙氏sūn shì)
برای طراحی تالو(套路tàolù) در مسابقات تای چی از ترکیب این پنج سبک استفاده می شود. تالو در واقع همان حرکات پیوسته ای است که در طول مسابقه اجرا میشود. علاوه بر این، دسته دیگری از حرکات نیز در مسابقات وجود دارند که از آنها به عنوان”حرکات سخت” یاد میشود، این حرکات به ترتیب درجه سختی از کم به زیاد: حرکت سخت شماره ۱، شماره ۲ و شماره ۳ نامیده میشوندکه اجرای حرکات شماره ۳ بسیار ریسکی است و شرکت کنندگان ممکن است با یک حرکت یا لغزش، امتیاز آن حرکت را به طور کامل از دست بدهند.