سه سبک کمتر شناخته شده تای چی
توضیحات جناب آقای پویان مشیری درباره سه سبک کمتر شناخته شده تای چی
سبک وو(武氏wú shì)
آقای وو یو شیانگ(武禹襄Wǔyǔxiāng) از شاگردان وارث نسل هشتم تای چی، چِن چینگ پینگ (陈清平Chén qīngpíng) بود. او در سال۱۸۵۰ از یانگ لو چَن (杨露禅Yáng lù chán)تای چی را آموخت و پس از دو سال به استان خه نَن(河南Hénán)رفت تا به مدت ۴۰ روز نیز از آقای چِن چینگ پینگ آموزش ببیند. همچنین توانست به کتاب تای چی چوان پوTàijí quán pǔ)《太极拳普》) یا کتاب راهنمای تای چی دسترسی پیدا کرده و از آن اطلاعات مفید بسیار زیادی دریافت کرد؛ سپس آموخته های خود را با تجربیات رزمی خود ادغام نمود و سبکی را پدید آورد که حرکات در آن به نسبت کوتاه تر اجرا می شدند.
یکی از شاگردان آقای یانگ بَن خو(楊班侯Yáng bān hóu) به نام وو چوان یو(吴全佑Wúquányòu) سبک یانگ(杨Yáng) را آموخت و در بعضی حرکات پایه دگرش هایی ایجاد کرد. پسر آقای وو چوان یو، وو جییِن چوان(吴鉴泉Wújiànquán) در سال ۱۹۱۲، در انجمن تربیت بدنی پکن مشغول آموزش تای چی شد. او نیز همانند پدرش دوباره تغییراتی را ایجاد کرد. وی سبکی را پدید آورد که حرکاتی آرام و طبیعی دارد و در عین حال نرمی و سادگی در آن موج می زند.
سبک سون(孙Sūn)
آقای سون لو تانگ(孙禄堂Sūnlùtáng) یکی از نامدار ترین رزمی کاران عصر خود بود. او در سال ۱۹۱۲ در پکن با آقای خائو وِی جِن(郝为真Hǎo Wéizhēn) آشنا شد و سبک تایچی وو(武Wǔ) را آموخت، سپس این سبک را با بعضی از رشته های رزمی مثل شینگ ای چواَن(形意拳Xíng yì quán) و بَ گواَ جانگ (八卦掌Bāguà zhǎng) ترکیب می کند و سبکی جدید را پدید آورد و نام “سون” به این اطلاق داده شد. ویژگی بارز این سبک این است که گام برداری به صورت کوتاه انجام می شود و پای عقب تر به دنبال پای جلوتر کشیده میشود. سبک سون به دلیل نوع گام برداری خاص خود تفاوت های بسیار زیادی با دیگر سبک ها دارد.